Achterstand met 3D-metaalprinten loopt op in Nederland

Nederland staat op een achterstand met 3D-metaalprinten. Gebrek aan investeringsbereidheid én kennis worden op de FormNext 2019 genoemd als oorzaken. Een stevige domper op al het beursplezier dat je in am Main altijd beleeft.

Net zoals vorig najaar slaat ook deze herfst de twijfel over additive manufacturing (AM) toe op de tweede dag van de FormNext. Deze wereldbeurs, medio november gehouden in Frankfurt am Main (D), is een eldorado voor liefhebbers van additieve maaktechnieken. Gangpad na gangpad zie je schitterende, grensverleggende toepassingsvoorbeelden. Wat is er mooier voor een werktuigbouwer? Niet zo vreemd dat FormNext 2019 met 34.532 bezoekers weer beter is bezocht dan vorig jaar (26.919 bezoekers) en dat het aantal exposanten is gestegen naar 852 ten opzichte van 632 vorig jaar.

AM-goeroe Terry Wohlers uit de USA vergroot bovendien elke beurseditie de vreugde met veelbelovende statistieken die imponerende verkoopcijfers voorspellen voor additive manufacturing. AM groeit tot in de hemel luidt de prognose. Hosanna!

Maar, als je de tweede dag heel gericht gaat speuren naar voorbeelden die komen uit het Nederlandse metaal-mkb (midden- en kleinbedrijf), dan wordt de beurs schraal. Teleurstellend zelfs. Het lijkt wel alsof het metaalprinten in ons land niet van de grond wil komen. Ook zie je nergens op de beurs trotse bordjes dat de betreffende metaalprintmachine of –systeem verkocht is aan een Nederlandse onderneming.

3D-metaalprinten lastig voor toeleverancier

Natuurlijk zie je op de beurs heel veel innovatieve applicaties in de sectoren als – zoals dat op deze internationale beurs heet – aerospace, automotive, medical, semiconductor, electronics en dental. Maar eigenlijk geen werkstukken van (en ook nauwelijks voor) het Nederlandse mkb in de metaal.

Eigenlijk had geen verrassing mogen zijn: het CBS constateerde immers onlangs al dat het 3D-printen in Nederland beperkt ingezet wordt. Bovendien is het gebruik omgekeerd evenredig is met de bedrijfsgrootte. Dat was een conclusie voor 2017 voor de gehele markt, dus niet alleen voor metaalprinten. Frankfurt 2019 laat zien dat het statistiekbureau voor ons land voor het metaalprinten nog steeds gelijk heeft. Misschien zijn onze verwachtingen te hoog? Te optimistisch?

Natuurlijk heeft dat te maken met  de structuur van de Nederlandse metaal-maakindustrie. In vergelijking met Duitsland en de USA telt ons land weinig (grote) OEM’ers. We zien veel meer toeleveranciers en componentenmakers die hun brood verdienen als jobbers. En het lot van die jobber is dat er gewerkt moet worden volgens opgegeven specificaties waarbij voor de toegevoegde waarde van AM geen oog is. Het gebruik van AM bij OEM’ers in serieproductie is nog beperkt. Als er al sprake is van uitbesteden, dan is dat bij de huidige marktleiders (jobbers) die zich niet in Nederland bevinden.

In de december editie van TechniShow Magazine verschijnt een uitgebreider artikel over 3D-metaalprinten.